między aktorami sceny społecznej dotyczy dziś praktycznie każdego kraju na kuli ziemskiej. Wystarczy wspomnieć o próżni stworzonej przez załamanie się realnego socjalizmu, kryzysie w państwach opiekuńczych i niezbyt optymistycznym bilansie między rozwojem a patologią rozwoju w krajach Południa. <br>Problem powstaje na poziomie, który Paul Streeten (1989) nazwał &lt;hi&gt;mezoekonomicznym&lt;/&gt;. Teorie neoliberalne przeceniają, po pierwsze, rolę partnerów makroekonomicznych (koniecznych oczywiście, ale wcale nie wystarczających) a po drugie, rolę mikroekonomicznej aktywności przedsiębiorców. Obecnie w wielu miejscach na świecie wydarzenia biegną przeciwnie do teorii Schumptera. To państwo podejmuje inicjatywę i ryzyko, a prywatyzacja "z rabatem" przynosi zyski klasie przedsiębiorców, którzy wcale nie przypominają klasycznego kapitalisty