planowanych z całą pewnością nie wspomina o nadmiernym uprzemysłowieniu. Porusza natomiast kwestię dysproporcji w wykorzystaniu mocy produkcyjnych na korzyść dóbr produkcyjnych - kosztem dóbr konsumpcyjnych. Zjawisko to wiąże on z faktem, że producenci działają w sektorze o niskiej dyscyplinie budżetowej, natomiast konsumenci poddani są twardym ograniczeniom finansowym, co pozwala tym pierwszym przechwytywać zasoby na swoje potrzeby. Kornai nie wymienia nadmiaru zapasów jako innego uwarunkowania typowego dla gospodarki centralnie planowanej. Dostrzega natomiast, że w warunkach uprzywilejowanej pozycji sprzedającego, wynikającej z niezaspokojonego popytu na towary, producenci koncentrują się na gromadzeniu dóbr kapitałowych, pozwalających im łatwiej radzić sobie z problemami, natomiast ignorują produkty końcowe, wiedząc