jest luksusem, na który może sobie pozwolić tylko państwo bogate. Słyszałem dwie wypowiedzi dobrze oddające przekonania dużych chyba grup społecznych. Jedna z nich brzmiała "Po pierwsze rozwińmy gospodarkę, a wtedy będzie nas stać na dobre szkolnictwo". Druga wyrażała pogląd zgoła odmienny: "Nie można dopuścić do sytuacji, w której jedyną książką przeciętnego Polaka będzie jego książeczka czekowa". Obydwa te zdania opierają się na tym samym założeniu: możliwy jest rozwój gospodarczy kraju bez dobrej oświaty. Tymczasem wystarczy porównać bezrobocie wśród osób z wyższym wykształceniem i osób z "praktyczniejszym" wykształceniem zawodowym. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że sytuacja wygląda podobnie w krajach, do których