1168 r. ze słowami wiejskiego popa z początku XX w. Według Saksa Gramatyka każdego roku po zbiorach Rugianie zbierali się w Arkonie przed świątynią Świętowita na wielką uroczystość kultową. W kulminacyjnym momencie obrzędu, bezpośrednio przed rozpoczęciem ofiarnej uczty, przynoszono okrągły kołacz, który wielkością dorównywał prawie wzrostowi człowieka. <q>"Kapłan stawiał go przed sobą [dosłownie: między sobą a ludem] i pytał Rugian, czy go [za kołaczem] widzą. Gdy ci odpowiadali, że go widzą, życzył im, aby za rok nie mogli go zobaczyć. Było to życzenie... obfitszego na przyszły rok urodzaju"</> (Quam sacerdos sibi ac populo mediam interponens, an a Rugianis cerneretur, percontari solebat, Quibus