którą czujemy w wyżej cytowanych artykułach (a która była zjawiskiem nagminnym we wszystkich dziedzinach życia)? Te lata socrealistycznej krytyki uczą nas przede wszystkim jednego: jak głęboko sięgać może rozkład wywołany "niepoczciwością słowa", jak systematyczne kłamstwo musi doprowadzić do cynizmu.<br>W "Przeglądzie Artystycznym" z 1952 roku ostrze ataków zdaje się skierowane przede wszystkim przeciw "realizmowi krytycznemu". Dobry socrealista nie może malować święta 1 maja w deszcz; 1 maj może być tylko malowany w słoneczną pogodę - pouczał w Warszawie pewien sowiecki krytyk sztuki. Sokorski wyraża to samo "naukowo" w "Przeglądzie": "nie kopiowanie rzeczywistości, ani fragment własnej wyobraźni, ale zastosowanie nowych kryteriów twórczych organizowania rzeczywistości