do Marion de Lorme wyjaśniał: &lt;q&gt;&#132;wymaga tego inscenizacja. Autor się podporządkował, czyli w ekstremalnych punktach swego dzieła dokonał niezbędnych wykreśleń, bez których dramat nie mógłby dobrze wpasować się w ramy teatru"&lt;/&gt;. Sporo rozleglejszy zakres miały nie tylko już wykreślenia, lecz i zmiany, łagodzące drastyczności, o których Hugo wspominał w przedmowie do dramatu Król się bawi. Zatem wyznawał zasadę samoograniczania wolności artysty dopasowującego dzieło do potrzeb teatru; ale tylko autor miał o tym decydować.<br>Szybko, już jesienią 1831 roku okazało się, że teatr wymaga od autorów ustępstw o wiele dalej idących. Najpierw doszło do kuriozalnej sytuacji, zapisanej w popremierowej przedmowie Henri