na pewno współczułby mi. Ale po co mówić o przeszkodach, gdy jest naprawdę miło. Gadaliśmy więc o naszej uczcie, trwającej ponad trzy godziny, wydając przy tym dziwne dźwięki: "mmm" czy "mniammniam". Potem perorowanie zmieniliśmy w oddanie.<br>Nigdy nie spędziłam tyle czasu przy stole, racząc swe podniebienie. Nie doznałam również wcześniej przedziwnej rozkoszy radości, że tyle szczęścia może dać po prostu wspólne przygotowanie posiłku i że z mężczyzną można w nieskończoność rozmawiać o jedzeniu. A potem je smakować, dzielić się wrażeniami i rozkosznie wzdychać. I nie musi się to kończyć natychmiast orgiastycznym połączeniem ciał. Seks nawet po skromnej, ale z radością i