dźwięki o określonej wysokości. Jednak od czasu do czasu, zamiast zdecydowanie przejść od jakiejś częstości do następnej, lampa wytwarzała dziwny szum. <name type="person">Van der Pohl</> zinterpretował to jako zakłócenia i opisał w artykule wydrukowanym w <name type="tit">Nature</>. Minęło prawie pięćdziesiąt lat zanim zrozumiano, że owe zakłócenia nie były wcale przypadkowe, lecz stanowiły przejaw bogatej dynamiki lampy. Były to drgania pojawiające się w trakcie przechodzenia układu od jednego <orig>atraktora</> do następnego. W przejściowym obszarze energii konkurencyjne działanie kilku <orig>atraktorów</> prowadzi do ruchu nieregularnego i nieprzewidywalnego. Ruch taki wynika z istoty układu i na pewno nie jest mało ważnym zakłóceniem, jak sądził <name type="person">van der Pohl