i komórkę kotki Mizi". Czynił tak w poczuciu odpowiedzialności za znaczenie (w tym rodzaj rytmu) słów, sylab, głosek. Jego poezja może się zacząć już od głoski. Odpowiedzialność za głoskę? Więc minimalizm? Tylko pozorny. Pisanie przede wszystkim. Nic nie było dla niego ważniejsze i nic większe niż być świadkiem, uczestnikiem i "przekaźnikiem" dziania się, także w języku. Zapisać każdą sytuację i nadać jej całkiem nowy wyraz, nie zapominając nigdy o tradycji. Bo żeby tę nowość pokazać, pozyskać dla współczesności, trzeba ją oprawić w kontekst starych form, przełamać je, zderzyć nowość z tym, co już było.<br> Poeta bardzo często używa do tego gatunku