której stawką jest zainteresowanie czytelnika, czyli - to u Gombrowicza równoznaczne - wzbogacenie osobowości pisarza... w tej grze zatem istnieje niewątpliwie moment erotyczny. Tkwi on w pragnieniu podobania się, w tej tęsknocie do drugiego człowieka, o jakiej często wspominał Gombrowicz. To pragnienie jest zarazem czynne - pisarz musi czytelnika uwieść, narzucić mu się, przekonać go, że warto się z nim zadawać! - i bierne, bo czeka on także, aby go czytelnik wziął mentalnie w posiadanie, aby mu przydał istnienia i tak uchronił niejako przed śmiercią (zapomnieniem). Jest w tym coś z kuszenia czy po prostu z zalotów... Ale też od wieków porównywano artystów z kobietami