powierzchnia wody intensywnie paruje, a na jej miejsce napływa zasolona woda. Zimą, gdy woda staje się chłodniejsza, następuje jej przesycenie i wytrącanie soli, głównie mirabilitu, tj. Na&lt;hi rend="lower"&gt;2&lt;/&gt;SO&lt;hi rend="lower"&gt;4&lt;/&gt;/10 H&lt;hi rend="lower"&gt;2&lt;/&gt;O, który stanowi tam największe światowe złoża. Innym przykładem tego typu jest Wielkie Jezioro Gorzkie w Egipcie, które kiedyś stanowiło lagunę. Podczas przekopywania Kanału Sueskiego natrafiono tam na warstwę soli miąższości prawie 8 m.<br>Teoria salinowa próbuje wyjaśnić tworzenie pokładów soli w jeziorach zupełnie odciętych od morza, których poziom wskutek intensywnego parowania jest od niego niższy. W takim przypadku istnieje stałe zasilanie podziemne z uwagi na różnicę poziomów, a dzięki dużej wartości parowania