pomnażał urobek. <br>Tak przemijały dni, aż przyszła wypłata. <br>Poszedł górnik sam po pieniądze, a Fontana czekał na niego ukryty w dołku pod stojakiem, by kto go z ludzi nie dojrzał i nie ukrzywdził. <br><br>Czekał i czekał, a przez cały czas wypukłymi oczami po skale wodził i nad jeszcze lepszą robotą przemyśliwał. <br>Wrócił górnik, rad z wypłaty i wesół. <br>- No, żabo! - zawołał. - Teraz podzielimy pieniądze! <br><br>Rozesłał swoją kopertę na spągu, sam siadł na klocu i wytrząsnął z kabzy srebrne monety; obok nich posadził żabę. <br>- To dla ciebie, a to dla mnie! - powtarzał rozkładając pieniądze na równe kupki. Było tego, było, aż na