realizm, towarzyszący ((fanastycznej)) treści... <br>Każdy z czterech tematów rozwija się powoli, dostojnie i właściwie na sposób bardzo liryczny, chwilami melodramatyczny. Dopiero w końcowej poincie, każdy ociera się o świat widziadeł, upiorów i wszelkich złych mocy. <br>Niejednokrotnie to skojarzenie dwu światów wypada dość łagodnie (jak choćby w drugiej, śnieżnej" noweli). Niejednokrotnie - przenika widzów dreszcz grozy (pierwsza i trzecia opowieść). Zawsze jednak w "Kwaidanie" epatowanie publiczności grozą nie jest celem samym w sobie, lecz jednym z elementów niekoniecznie najistotniejszym. <br>Trudno zdradzać pointy. Można natomiast przypomnieć, że wszystkie cztery nowele ("Czarne włosy", "Śnieżna kobieta", "Bezuchy Hoichi", "w filiżance herbaty") oparte zostały na tekstach klasyka