żeby ustalić, czy "pościg" zdobędzie się na wykorzystanie swej artylerii pokładowej. Wtedy dżonki starały się o niezmniejszanie odległości między "ścigającymi" a "ściganym". Tazabawa trwała całymi godzinami, aż wreszcie kiedy żaglowiec znikał z pola widzenia, dżonki rozpoczynały gwałtowną kanonadę. Daleko niosły się echa strzałów, rybacy patrzyli w podziwie, jak cesarska flota przepędza statki białych barbarzyńców. W ten sposób dowódcy dżonek zachowywali twarz i mogli tryumfalnie wrócić do macierzystego portu.<br> Tam oczywiście powstawały pisane tuszem na jedwabiu kwieciste sprawozdania, które relacjonowały o jeszcze jednym zwycięstwie nad barbarzyńcami. Sprawny system rozstawnych gońców już po sześciu tygodniach dostarczał te raporty do Pekinu, gdzie stanowiły lekturę