Corvo del Duca di Salaparuta, radowałem się nim jawnie i ze smakiem, ale nie od razu było jasne, że oto znalazłem się jakby w innym palermitańskim ogrodzie. Stary pisarz wprowadzał wszystkich do Favority, dawniej byłby to zrobił z rozmachem i fantazją Dionizosa, dziś kazano mu się czołgać wśród garbów starości, przepędzając z wszelkich winnic i ogrodów rozkoszy. ŤPrezes nie pije - mówił Szymon, kiedy wyciągałem rękę, żeby napełnić puste szklaneczki przed nimi. - Ani ja - dodał, patrząc na mnie zimnym wzrokiemť. Kobiety wzdychały i brały się do swoich soków... Angeli już nie było, zniknęła na dobre w festiwalowym młynie, za to nerwowym krokiem