nawiedzonego przez demony" Biskupa Vergerusa. A więc i tu - w największy mrok - sięga świat twórczości (F. Gado, The Passion of Ingmar Bergman, Durham 1986)&lt;/&gt;<br>&lt;gap&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Zatrute piękno.<br>Visconti&lt;/&gt;<br>Nie było chyba w dziejach kina drugiego twórcy tak głęboko, z taką miłością i znawstwem zanurzonego w świecie kultury, jak Lucchino Visconti. Cała przepyszna wizualność jego świata to w znacznie większym stopniu zbiór pięknych, wykonanych ludzkimi rękami przedmiotów niż piękno natury, które jest co najwyżej tłem, oprawą dla dzieł kultury jak krajobraz bawarski dla muzyki Wagnera i zamków opętanego nią Ludwika. Jak weneckie kanały dla Pałacu Dożów i przesuwających się wraz z ruchem gondoli