bulwarowe. Ich rozwój powstrzymał dekret Napoleona z 1807 roku, ograniczający liczbę teatrów w Paryżu do dziewięciu; piętnaście sal teatralnych zostało zamkniętych. Po upadku Cesarza restytuowano je, pojawiły się kolejne teatrzyki. Ważne miejsce zajmował wśród nich otwarty w 1806 roku teatrzyk Variétés, grywający przede wszystkim przekłady teatralnych nowości europejskich (często raczej przeróbki niż przekłady, dopasowywane do paryskich zwyczajów i cenzury). Tu między innymi wprowadzono Marię Stuart Schillera (1820 r.; pod rządami Napoleona dzieł Schillera nie było wolno wystawiać) w przeróbce Aleksandra Duvala. Także Fausta wystawiały najpierw teatry bulwarowe, w poetyce teatru cudów; po raz pierwszy w 1827 roku, ale druga inscenizacja, w