złej, grafomańskiej? I dlaczego? Tylko po to, aby dać upust swoim dziwacznym gustom i natręctwom? Twórcy literackiej tandety dobrze znają sznurki, które należy pociągnąć, aby wzruszyć i zwabić czytelnika... Jakkolwiek by było, Gombrowicz uważał, że literackie formy najlepiej chwytać w momencie, kiedy osiągają maksymalną wyrazistość. I wtedy właśnie zniekształcać je, przerysowywać, wykrzywiać! Przede wszystkim zaś łączyć, mieszać, przepoczwarzać... Ile odmian gatunkowych pojawia się w jednej Ferdydurke! Sam Gombrowicz określił swą książkę jako "prawdziwe wspomnienia" (F 67).<br>Wspomnienia są zawsze "prawdziwe" na mocy konwencji literackiej; wspomnienia zmyślone nie są już wspomnieniami. Po co więc Gombrowicz określa tak Ferdydurke? Po to, aby zmylić