potęguje do maksimum przeżycie artystyczne. Bo przecie nie kto inny jak Juliusz Słowacki marzył o zrealizowaniu swoich dram w paryskim cyrku olimpijskim. A Wyspiański? Do dziś nie w pełni doceniony wielki rewolucjonista przestrzeni scenicznej! <br>Czy cyrk współczesny wykorzystuje swoje olbrzymie atuty widowiskowe? I tak, i nie. Robi to jednak z przesadą i pretensjonalnością nieżyjącego już twórcy amerykańskich superfilmów Cecile de Mille'a i nazywa ją wtedy "&lt;foreign&gt;the greatest show on earth&lt;/foreign&gt;" (największe widowisko na ziemi), albo powiela w nieskończoność benefisy gwiazdorów areny lub, jak cyrk radziecki, kultywuje dom jego klasycznej sztuki z estetyką maneżu i pewną celebrą najbardziej nawet dynamicznych popisów. Ale