na przednie ramię jelca; w efekcie takiego montowania łańcuszek przesuwał się po ramieniu jelca. Ten sposób łączenia spotykany jest jedynie u szabel typu drugiego z wersją długiego jelca, który pozwalał na taki montaż.<br>Do innych analogicznych elementów rękojeści szabel węgiersko-polskich wszystkich typów bezsprzecznie należy zaliczyć występowanie długich (czasami aż przesadnie) jelców o równie długich wąsach, które niekiedy mają paluchy powstałe z wywiniętego górnego, na ogół wewnętrznego wąsa - ale też i w postaci odrębnego elementu nałożonego na krzyż. Z takim odrębnym paluchem nakładanym na ramię jelca spotykamy się powszechnie właściwie dopiero przy szablach husarskich. Takie jelce były najbardziej jednolite u szabel