warstwy śniegu podnoszą swoją temperaturę (wydzielanie utajonego ciepła krzepnięcia) i przesiąkanie może sięgać głębiej. Intensywność topnienia rośnie w dół lodowca tak, iż na pewnej wysokości nad poziomem morza cały śnieg spadły ostatniej zimy znajduje się w temperaturze topnienia i może być przesycony wodą. Pojawia się linia śniegu mokrego, oddzielająca strefę przesiąkania od strefy śniegu mokrego. W tej strefie, pod koniec lata, nie tylko śnieg z ostatniego sezonu zimowego znajduje się w temperaturze topnienia, ale nieco wody roztopowej migruje do głębszych warstw firnu i może tam zamarznąć. Stwierdzenie czy i gdzie to zjawisko zasilania wewnętrznego zachodzi ma istotne znaczenie w badaniu akumulacji