Skrzypnął nagle trzcinowy fotel, podniósł się z niego drobny, szczupły mężczyzna, ciemna cera odbijała od bieli otwartego kołnierza, oczy miał zaczerwienione i błyszczące, jakby przed chwilą płakał.<br>- Dlaczego pan tu siedzi, panie Ram Kanval?<br>- Czokidar widział mnie kiedyś z panem i zaliczył do kręgu pańskich znajomych. Pozwolił mi wejść, ale przestrzegał, że pan zaraz wyjeżdża, więc wolałem tu czekać.<br>- W czym mogę panu pomóc?<br>- Nie zapowiedziałem wizyty telefonem, bardzo przepraszam. Przyniosłem panu mój obraz, to chwileczkę zajmie - schylił się, zza fotela dobywając blejtram owinięty w arkusz papieru, gwałtownie szarpał sznurki. - Pan lubi malarstwo, pan się na tym od razu pozna. Proszę