Nauka Duaufa oraz Nauka Amenemhata, sławnego faraona, założyciela XII dynastii (około 2000 r. p.n.e.). Pierwszy z tych dokumentów zawiera "pouczenia, które <page nr= 204> (autor) ułożył dla swojego syna, gdy wprowadził go do pałacu, aby go umieścić w szkole ksiąg, pomiędzy synami możnych". Między innymi znajduje się tu pochwała zawodu pisarza, przewyższającego wszystkie inne zawody. Fragment ten przypomina podobną pochwałę pisarza w Mądrości Syracha. Drugi utwór, nawiązujący do Nauki Ptahotepa, zawiera pouczenia faraona dla jego syna Senusereta i stanowi niejako jego testament polityczny. Amenemhat ostrzega syna przed chciwością, arogancją, złym usposobieniem i snobizmem oraz przed uciskaniem biednych. Zaleca zaś mu uprzejmość, uległość