tę przestrzeń i wyciągnąć wnioski. Sam! To śmieszne, ale nikt nie może być jego autorytetem, za każdym razem jest zmuszony to strącić. Zdawało mu się, że poszukuje mistrza. Myślał, że może to będę ja. Potem to się jakoś rozmyło. Może ten człowiek od benedyktynów?... Przyczepił mu się do monologu podszepnięty przeze mnie termin "charyzmat"... i tak wędrował z nim jak z orderem od piersi do piersi, wreszcie przypiął go sobie. Nie chcę ironizować, ale przecież samo się jakoś staje. Tak naprawdę mówił o wiele żarliwiej, głębiej i w jakiś sposób był przy tym piękny... A co zamierza robić po wyjściu ze