na oślep kornikiem? A może los? LOS? A może los ukryty w jakimś nieznanym, dotąd nieznanym miejscu czeka i wysyła tylko - przez całą nieprzezroczystą otchłań (czy miąższ takiego drzewa można nazwać otchłanią? jeśli nie... to zmieniamy tę sprawę, od dzisiaj można!!!...) - słabe ostrzegawcze okrzyki. Miejsce, które na mnie czeka, mnie przeznaczone? Miejsce, w którym już trwają w uśpieniu miliony mych przyszłych gestów, westchnień, kroków... Przecież jest gdzieś to miejsce i ono wie o tym lepiej ode mnie... Takie przeczucie może przyprawić człowieka o nie lada zamęt. Jeśli się tam (w to przeczucie) zagłębić, to wszystko po drodze zaczyna wydawać się błędne