bowiem zaliczone przez czytelnika na konto autora. Co Gombrowicz doskonale wie i we właściwej chwili wykorzysta.<br><br>III<br><br>Zafrapowany wielokształtnością narratora, Malić doszedł do wniosku, że cała powieść może zostać najlepiej zrozumiana jako &lt;q&gt;"sukcesywne budzenie się i zapadanie w sen, jako spowiedź Gombrowicza (jawa) i jako oniryczne przygody małego Józia (sen)"&lt;/&gt;, przy czym pierwszy rezonowałby, drugi zaś - opowiadał... Pomijam już, że w Bolimowie Józio jest już całkiem dorosły, dorosły zaś Gombrowicz całkiem ładnie opowiedział nam historie Filiberta i Filidora. Może ważniejsze, że odesłanie do "snu" - na pewno nie bezzasadne! - stosunkowo niewiele tłumaczy. Sen jest formą świadomości szczególną, lecz działają w nim te same