ich wód. Różnice występujące w tym względzie skłoniły E. Neumanna do stworzenia pierwszego prostego podziału, który wyodrębniał jeziora oligotroficzne i eutroficzne. Thienemann w 1932 r. rozszerzył ten podział o typ jezior dystroficznych oraz rozbudował powyższą klasyfikację, wydzielając:<br>-- jeziora o wykształceniu harmonijnym, cechujące się niewielką zmiennością czynników decydujących o rozwoju organizmów, przy czym żaden z nich wyraźnie nie dominuje. W obrębie tej grupy wyróżnia się trzy zasadnicze typy troficzne (a, b, c) i dwa dodatkowe (d, e), które różnią się głównie stężeniem pierwiastków biogennych, tj. fosforu i azotu (Kajak 1995). Są to jeziora:<br>a - oligotroficzne, zazwyczaj głębokie, z wąską strefą przybrzeżną, na ogół