przedmiotem bezwarunkowej akceptacji. Wówczas mamy do czynienia z korespondencją dialektyczną: nowy system teoretyczny prezentuje taką charakterystykę danej dziedziny rzeczywistości, że charakterystyka ta wyjaśnia fakt, iż doświadczenie społeczne uformowane przez praktykę związaną z ową dziedziną wyraziło się w takiej a takiej treści - akceptowanej przez stary, zastany system teoretyczny. Często zdarza się przy tym tak, że nowy system teoretyczny przeczy systemowi staremu, jakkolwiek zawsze wykorzystuje w szczególny, opisany wyżej sposób poznawczy fundament systemy starego: odpowiadającą mu treść doświadczenia społecznego. Treści tej nie powtarza po prostu, ale wyjaśniając, w jaki sposób uformowała się ona, uzasadnia tym lepiej nowy obraz odnośnej dziedziny rzeczywistości. W taki właśnie