i Sudanu, badania użytkowania ziemi w Indiach, Afryce Pd. i Nigerii. <br>Ze satysfakcją należy odnotować pozytywny przykład polskiego zdjęcia szczegółowego, którego założenia, technika i metody zostały opracowane pod kierunkiem J. Kostrowickiego. Wychodząc z zaleceń Komisji w sprawie klasyfikacji użytków oraz ich oznaczeń, rozbudowało ono treść do granic pojemności mapy, zachowując przy tym pełną jej czytelność. Dzięki wypracowanej metodzie zdjęcia i sposobom kartograficznej prezentacji, Polska zaliczona została do grupy krajów wiodących w tej dziedzinie badań, chociaż pod względem ilości publikowanych map zajmuje pozycję daleką. <br>Z pozostałych prac na szczególną uwagę zasługują mapy włoskie, japońskie, niektóre amerykańskie, oraz opracowania Dyrektoriatu Zdjęć Zamorskich wykonywane na