je głębokimi ukłonami oraz szczerym: Do zobaczenia na Marsie!&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Los komsomolski&lt;/&gt;<br>Rejs trwa. Białe syberyjskie noce nie dają spać, sprzyjają procesom integracji wzdłuż linii językowych, doświadczeń historycznych, podziałów kastowych i hierarchii służbowej. Krasnojarscy komsomolcy pilnują realizacji programu. Rano wzywają na gimnastykę, organizują teatrzyki, dni narodowe, konkursy i ogniska, gdy statek przybija do brzegu. Wieczorem zbierają się na &lt;orig&gt;planiorkach&lt;/&gt;, by omówić sukcesy i porażki dnia. Instruktor od &lt;orig&gt;fizkultu&lt;/&gt; składa samokrytykę: koledzy, nie mogę osiągnąć założonych celów, poranna gimnastyka jest sabotowana, szczególnie utrudniają goście z Polski. Notorycznie odmawiają stawienia się na górnym pokładzie! Przypadkowo zaplątałem się na tę &lt;orig&gt;planiorkę&lt;/&gt;, muszę więc odpowiedzieć, użalić