nie spaliśmy długo.<br>Około siódmej rano, wprost z warszawskiego pociągu, wkroczyła do pokoju Renata. Wracając w nocy nie zamknąłem drzwi na klucz, bo nie mieliśmy tego w zwyczaju. Spod letniego płaszczyka wystawała sukienka w słonie i małpy. To mnie rozczuliło. Nagle przypłynęła fala miłości. Podniosłem się na łokciu, odepchnąłem Lilianę, przyciśniętą do mych pleców, i uśmiechnąłem się do Renaty.<br>- Nie wiedziałam, że tu są rodzinne wczasy! - zawołała Renata z gryzącą ironią. - Czy pani przypadkiem nie jest jego żoną?<br>- A pani? - zapytała senna jeszcze Liliana.<br>- Wziął panią na litość? - zapytała Renata.<br>- Niestety, to on mnie pocieszał - wyznała Liliana. - Jest bardzo delikatny i