ona o formach społecznego i politycznego życia. Próba i bankructwo moralności opartej wyłącznie na "głosie wewnętrznym", na "wrodzonej dobroci" jest objawem osłabienia więzi między zbiorowością i nadrzędnym, przebywającym w niebiosach pierwiastkiem bytu, jest przeniesieniem tego pierwiastka w serce każdego człowieka. Gdy dalej postępuje rozkład, cała metafizyczna strona moralności chrześcijańskiej ulega przyćmieniu, a pozostają jej kanony. Przecież dzieje religijności w ciągu ostatnich stu lat są dziejami coraz większej, użyjmy nieprzyjemnego słowa, immanentyzacji religii; wizje nieba, piekła, kary, zbawienia coraz mniej mają mocy powściągania uczynków, a, przeciwnie, kładzie się nacisk na ludzką, doczesną pożyteczność chrześcijaństwa. <q>„Katolicyzm, ponieważ jest wszechstronnym systemem wypleniania złych