musi jedynie zbiorem możliwości wyłączonych spośród koniecznych i bezwarunkowych praw. To właśnie osoba ludzka decyduje, zgodnie z tymi założeniami, o prawdzie historii. W tak zarysowanej perspektywie, oczywiście, nie rewolucyjny zryw posiadać będzie moc organizującą poczucie narodowej odrębności, lecz dążenie przeciwne - przełamywanie przekonania o nieciągłości historii.<br> Rozstrzygnięcia powyższe okazują także swoją przydatność w odniesieniu do współczesności. I tutaj pojęcie osoby, wartości nieredukowalnych, ciągłości kulturowej bronią przed wywłaszczeniem z ludzkiego świata. Sprzeciwiają się hegemonii instytucji politycznych i bronią przed manipulacją duchową. Upomnienie się o tradycyjne rozumienie podstawowych atrybutów europejskiej kultury jest równoznaczne z obroną człowieka przed czyhającymi nań ograniczeniami. I choć jest tak