teraz ciebie lubię, cenię, wiem, że mam w tobie prawdziwego przyjaciela.<br>- ...<br>- Wiesz, że we mnie strasznie kocha się Henryk.<br>- Kto?<br>- No, mówiłam już... Henryk... Kękuś.<br>- A ty?<br>- Ja? Ja? Popatrz, rozsypałam wszystkie kwiaty.<br>- Kwiaty? Nie szkodzi. Zbierze się potem.<br>- On później pójdzie na politechnikę.<br>- Kto?<br>- Ojej, no on. Nasi rodzice przyjaźnią się bardzo.<br>- ...<br>- Dlaczego ty dzisiaj nic nie mówisz? Zawsze tak ładnie opowiadałeś. Lubiłam ciebie słuchać.<br>- Nie wiem.<br>- A może ty się gniewasz na mnie?<br>- ...<br>- Polek?<br>- Słucham.<br>- Gniewasz się?<br>- Nie... Nie... Bardzo dobrze, że przyszłaś mnie odwiedzić.<br>- Wiesz, bo chłopcy, a najwięcej dziewczyny plotły, że ty... No, że ty...<br>- To nieprawda.<br>- Pobożysz