nad sugestiami, które ona podsuwa.<br>A więc nie ma tworzenia bez ograniczeń nakładanych na siebie. Każdy twórca wie o tym instynktownie, bez żadnej uzasadniającej teorii. Nie tylko idzie tu o fakt, że chcąc wykonać zorganizowaną robotę, a więc stworzyć coś, muszę zdobyć się na samodyscyplinę i odmówienie sobie bardzo wielu przyjemnych, ale konkurencyjnych rzeczy. To też jest ważne i istotnie należy do aktu tworzenia. Ale idzie także o coś więcej. Praca, a więc akt tworzenia, wprowadza ograniczenia do mojego wnętrza. A ponieważ ograniczenia oznaczają wzrost informacji, po wykonaniu pracy jestem kimś więcej niż przedtem.<br>Tak pojęte ograniczenie siebie nie jest wrogiem