nieobecności swych podchorążych.<br><br>Następne tygodnie to odyseja forteli, kluczeń, aresztowań i ucieczek, bezustannych ucieczek, skomplikowanej strategii, której duszą wciąż był Urbanowicz, aż w końcu udała mu się rzecz niemal cudowna: wszystkich swych żołnierzy załadował szczęśliwie w lukach na statku w Konstancy. Popłynęli do Syrii, stamtąd do Francji i tu Urbanowicz, przykładny dowódca i niezmordowany opiekun, władzom polskim oddał prawie w komplecie swój oddział przedstawiający najcenniejszy materiał bojowy. Należał więc Urbanowicz do dowódców, którzy w owych ciężkich czasach z sercem i z obowiązkowością opiekowali się swym żołnierzem.<br><br>W styczniu 1940 roku posłano go do Brytanii.<br><br>Pierwszego wroga zestrzelił w połowie sierpnia tegoż