jestem już bezpieczna, ponieważ On wpadł do Ziejącej Rozpadliny, z której jeszcze nikt żywy nie wyszedł. Mieliśmy wrócić do jej chaty, tam miały już czekać na nas mikstury, które przygotowała. Potem dodała: "Nigdy nie zapomnę tego, że narażając własne życie wróciłaś, by mi pomóc".<br><br>Hiacynta postawiła przed nami, na grzybie przykrytym koronkową serwetą, półmisek z sucharami, ponoć "całkiem niedawno upieczonymi", a w rzeczywistości twardymi niczym kamienie, i dwie muszle napełnione purpurowym sokiem.<br>- Przyjęcie? - spytał uprzejmie smok. - Spodziewasz się jakichś swoich kumoszek?<br>- To wszystko dla was. W chacie nie ma nic więcej do jedzenia.<br>- Nie masz gdzieś liści zmniejszaka? - spytałam. Urządzałam loty