grupach, a także reakcje zorganizowane stanowiły uzewnętrznienie poglądów i wartości zmieniających się pod wpływem obozowych warunków i stosunków.<br>Bez względu na to, w jakim stopniu więzień czuł się osamotniony, w jakim stopniu miał świadomość oparcia w środowisku współwięźniów, oparcie to istniało. Początkowo szansa materialnej pomocy prawie nie istniała, lecz istniało przynajmniej ludzkie współczucie. W miarę upływu czasu powstawały coraz to nowe i coraz lepiej zorganizowane mechanizmy zbiorowej obrony. O jej szansach decydowały postawy wielu więźniów i ich solidarna zdolność do współdziałania mimo stosowania wobec nich najostrzejszego terroru.<br>Decydował o tym także dopływ różnych towarów na obozowy rynek oraz pewne korzystne dla