roku wystawił Le Marechale d'Ancre (bez większego powodzenia, mimo że rolę tytułową grał Lemaître), a w 1835 - Chattertona. Sukcesem scenicznym był Leo Burckart Gerarda de Nerval. Romantyczny repertuar uzupełniały sztuki Fryderyka Soulié.<br>Gdy około 1830 roku sztuki romantyków nagle zaczęły się cieszyć dużym zainteresowaniem publiczności. Autorzy, którzy zdobyli sławę (lub przynajmniej: dali się poznać) w epoce poprzedniej, jako autorzy klasycznych tragedii, później zmieniając styl starali się przypisać do romantyków. Najbardziej interesującym takim przypadkiem, połączonym z głośnym choć krótkotrwałym skandalem, była premiera sztuki Henri Delatouche'a La Reine d'Espagne (Królowa Hiszpanii).<br>Za datę symbolicznie zamykającą epokę teatru romantycznego przyjęto dzień prapremiery i klęski