uczyć się nowych i nieznanych spraw; każdy za to nieomal starał się wykorzystywać urząd do czerpania korzyści osobistych. Wprawdzie łapówki (wzjatki) zaczęto wytwornie nazywać "akcydencjami", ale nadużycia kwitły może jeszcze bardziej niż w dawnym systemie. Od czasu do czasu wieszano jakiegoś poborcę podatków czy nawet gubernatora, ale kary te były przypadkowe i nie trafiały najwinniejszych. Najwyższe władze nie potrafiły sporządzić budżetu państwa, ponieważ nie mogły zebrać danych o jego rzeczywistych dochodach i wydatkach; przez cały XVIII wiek różne komisje podejmowały prace nad nową kodyfikacją prawa i nie mogły się z nią uporać. Można sobie wyobrazić, ile zamieszania powstawało przy stosowaniu Ułożenija