jako "naturalna mądrość" oraz tęsknota<br>do naturalnego piękna. We współczesnej cywilizacji kontakty człowieka z<br>przyrodą miewają bardzo różnorodny charakter, a w nich znaczny jest<br>udział "estetycznej kontemplacji natury". Idąc za intuicjami<br>psychologii głębi, zwłaszcza C. Junga, powiemy, ze dawna bezpośrednia<br>bliskość, symbioza człowieka z przyrodą przerodziła się w archetyp<br>"miłości przyrody" i estetycznego dla niej podziwu.<br> Zrozumiałe jest, iż możliwości różnorodnych kontaktów człowieka<br>współczesnego z przyrodą są rozległe: poczynając od rolniczego podziwu<br>dla "płodności ziemi" i ogromu kosmosu, barwności kwiatów itp., po<br>wysublimowane, wyspecjalizowane traktowanie przyrody na sposób<br>paraestetyczny z umiejętnością wyodrębniania szczególnie pięknych<br>układów z całości krajobrazu, kolekcjonowaniem muszli o