w całej pełni. Tylko częściowo sprawdziło się u krytyków i widzów angielskich. Położyło się na polskim udziale gęstym cieniem..<br>Przyczyny tego są złożone. Teatr polski na terenie angielskim jest czymś egzotycznym, raczej barbarzyńsko niż atrakcyjnie egzotycznym; wiedzą o nim coś niecoś aktorzy, reżyserzy, krytycy, którzy znają Polskę. Teatrowi Współczesnemu brakło przysłowiowego łutu szczęścia; lecz ten brak pomnożyły własne pomyłki i zaniedbania. Zamiast skorzystać z dwuosobowej obsługi lektorów przekazujących na wewnętrzną sieć radiową jednoczesny przekład angielski, doskonalących się z dnia na dzień, przywieziono (czy zwerbowano) własnego lektora, który sam jeden podawał tekst i robił to z braku doświadczenia nieudolnie, z braku kultury