przygodach dyrektorskich, ja dyskretnie podkreślałem własne zalety sumiennego pracownika, zdolnego nawet do objęcia kierowniczych stanowisk. W ten sposób wychwalaliśmy się jeden przed drugim nie słuchając tego, co mówi partner, i trwałoby to do końca butelki, gdyby nie nagłe pojawienie się Liliany.<br>- Nie bójcie się, nie przychodzę we własnej sprawie - powiedziała przysiadając na mym łóżku. - Zdzisiu, idź pocieszyć Anitę. Ona w ogóle nie tknęła kolacji, a teraz leży na łóżku twarzą do ściany i szlocha.<br>- A co się stało? - zapytał Zdzisio.<br>- Jak to co się stało?! - oburzyła się Liliana. - Od tygodnia zawracasz dziewczynie w głowie bez chwili przerwy, a dzisiaj zachowujesz się