w rzeczywistości, jak na to wskazuje ich treść, jedno w całość powiązane dzieło, które dopiero później podzielono na dziewięć odrębnych i poszczególnych ksiąg" ((...)). Twierdzenie to nie jest pozbawione podstaw. Nietrudno bowiem zauważyć, że w księgach tych znajdują się opowieści i opisy różniące się czy to ogólnym charakterem i celem, który przyświecał ich autorowi, czy to słownictwem i stylem, wskazującym różny czas i różne miejsca pochodzenia danej opowieści lub autora danego opisu. Zarazem jednak odnosi się wrażenie, że w tym tak różnorodnym materiale dokonano pewnych ujednoliceń i uproszczeń, wprowadzając do całości nowe elementy. Dokonał tego zapewne redaktor, którego N. Noth ((...))) nazwał Deuteronomistą