treściami zaczerpniętymi z teraźniejszości i z wizji przyszłości, opartymi na osobistych doświadczeniach uczestnictwa w bieżącym życiu społecznym. Obraz przyszłości, oparty na planach rozwoju społecznego, ma stanowić siłę bardziej ukierunkowującą rozwój osobowości aniżeli wiedza o tym, co było. Nie oznacza to bynajmniej lekceważenia wiedzy o naszym dziedzictwie, ale nie powinna ona przytłaczać teraźniejszości i czynnego uczestnictwa. Wiedza o przeszłości podbudowuje i wyjaśnia wydarzenia bieżące i, traktując ją jako część edukacji permanentnej, można odciążyć przeładowane programy szkolne. Oczywiście, im dziecko jest młodsze, tym większą rolę odgrywają czynniki adaptacyjne, jednak możliwie wcześnie trzeba nawiązywać z dzieckiem stosunki partnerskie, zachęcać do samodzielności i inicjatywy. Programy