z wyjątkowej wrażliwości - a często nawet nadwrażliwości - na wszelkie przejawy dyskryminacji rasowej, narodowościowej czy religijnej. Trudno więc dziwić się przewodniczącemu &lt;name type="org"&gt;Komisji&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Romano Prodiemu&lt;/&gt;, że po przeczytaniu artykułu był &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"zaskoczony i zszokowany"&lt;/&gt;&lt;/&gt;.&lt;/&gt;<br>Zatajenie kontrowersyjnego raportu jest faktem. Wydaje się jednak, że nie może być w tym przypadku mowy o antysemityzmie europejskich przywódców, ale raczej - kolejny paradoks - o ich nadmiernej politycznej poprawności. Dokument, który wskazał na muzułmańskich imigrantów jako sprawców większości antyżydowskich wystąpień, wprawił europejskich decydentów w niemałe zakłopotanie. Do tej pory wszelka krytyka tej społeczności piętnowana była bowiem jako przejaw ksenofobii lub politycznego populizmu.<br>Stwierdzenie, że wielu podobnych aktów dokonują antyglobaliści, również