jakie to piękne, matko! - dodał z westchnieniem pełnym podziwu i lubości. <br>- Co tam za życie w tej wodzie! Ryby to i wszystko - odpowiedziała matka pół z politowaniem, pół z pogardą w głosie. <br>Ale syn nie zważając na te słowa snuł dalej głośno swe myśli: <br>- Każda ryba jest inna, odmienne ma przywary i zwyczaje. Węgorz wśliźnie się tam, gdzie insza ryba nie dotrze, jest przebiegły i łasy na groch. Szczupak to największy zbój i żarłok nie lada, czyha on na mniejsze rybki, które zjada łapczywie. Leniwy zaś i powolny jest lin, dlatego jest tłusty. Ościsty leszcz im większy, tym jest smaczniejszy, ale