z Arabami bez przekonania i bez serca. Nic przeciwko nim nie miał, a wielu znał osobiście. Niektórych jeszcze z czasów świętej wojny, gdy razem walczyli w partyzanckich oddziałach przeciwko rosyjskim wojskom. Innych poznał, gdy całymi rodzinami ściągnęli po wojnie do Afganistanu i osiedlili się w wioskach wokół Dżalalabadu.<br>- To byli przyzwoici ludzie. Ale co poradzić? Teraz jesteśmy wrogami, a wojna to wojna...<br>Podsłuchiwał rozmowy prowadzone przez radio. Czasami w słuchawce wśród trzasków dawało się rozpoznać angielską mowę. "Jestem tuż obok ciebie, zaraz za skałą. Roger, Roger. Idę w górę, pięćset metrów. Roger".<br>Szahzada Afridi znał arabski i często prowadził rozmowy z