pracy wewnętrznej, której<br>owocem są "krytyki". Bo Kant był przede<br>wszystkim "człowiekiem z charakterem". Jakże się myli<br>Janet, kiedy pisze: ...&lt;q&gt;quand on a vu beaucoup de scrupuleux,<br>on en arrive `a se demander avec tristesse si la spéculation<br>philosophique n'est pas une maladie de žesprit humain.&lt;/&gt;<br>Kiedy się widziało wielu psychiatrów, którzy nie uszli losu<br>swych pacjentów, można byłoby (idąc fałszywym tropem<br>Janeta) zapytać się ze smutkiem, czy i psychiatria przypadkiem<br>&lt;q&gt;n'est pas une maladie de žesprit humain&lt;/&gt;. Podobnie<br>można byłoby "zdyskwalifikować" i odkrycie Ameryki,<br>jako że Kolumb był paranoikiem.<br> Niemniej, osłabione poczucie rzeczywistości, które jest<br>niejako ośrodkiem malarskich ambicji niniejszego