marnie. Utopił się, czy otruł, już nie wiem. <br>Sama bajeczka ładna i wzruszająca jak lubię, ale słuchając, jak "Doktor Filozof" rozwija ten wątek o samouwielbieniu, poczułam się trochę nieswojo. Byłam przekonana, że w ten zawoalowany sposób moje wrodzone wady jak egocentryzm, sobkostwo, a może i zarozumiałość bierze teraz na swój psychoterapeutyczny widelec. <br>Aż się trochę zmartwiłam, że przyjdzie mi niechybnie wysłuchać, nawet od tak tolerancyjnego i przymykającego oko na ludzkie słabości profesjonalnego duszpasterza dyskretnie nagannego potwierdzenia własnego obnażonego w swej szpetocie charakteru. <br>Jednak to wszystko, co o "Doktorze Filozofie" powiedziałam, nie było tylko taką pożegnalną laurką. Jest on duszpasterzem całą gębą